نگارنده
من فرزند کویرم. عاشق دیرباز آسمان و رنگ آبیِ فیروزهایش. دنیایی دارم به وُسعت عشق و به کوچکی قلب همسرم. زندگی را دوست دارم حتی اگه بعضی از روزهایش تَه مزۀ تلخِ غم را بگیرد. آهنگهایِ بیکلام من را با خودشان غرقِ در خیال و رؤیا میکنند. و احتمالاً رسالت حقیقی من در این دنیا این است؛ آموزگاری برای بچههای سرزمینم!
نظر گذاشتن زیر یادداشتهایم را دوست دارم، و ممنون میشوم اگر آمدید و خواندید، حس و نگرش خودتان را بیان کنید؛ اما با این حال میدانیم که موظف به این کار نیستید.
در این آسمان من تکیه بر پهلوی کلمات نشستهام!