نگارنده

| نگارنده:

من فرزند کویرم. عاشق دیرباز آسمان و رنگ آبیِ فیروزه‌ای‌اش. دنیایی دارم به وسعت عشق و به کوچکی قلب همسرم. زندگی را دوست دارم حتی اگر بعضی از روزهایش ته‌مزهٔ تلخِ غم را بگیرد. آهنگ‌های بی‌کلام من را با خودشان غرق در خیال و رؤیا می‌کنند، و احتمالاً رسالت حقیقی من در این دنیا این است؛ آموزگاری برای بچه‌های سرزمینم!
نظر گذاشتن زیر یادداشت‌هایم را دوست دارم، و ممنون می‌شوم اگر آمدید و خواندید، حس و نگرش خودتان را بیان کنید؛ اما بااین‌حال می‌دانیم که موظف به این کار نیستید.

در این آسمان من تکیه بر پهلوی کلمات نشسته‌ام!

یادداشت‌های بیشتری بخوانید:

کت و شلواری اندازه!

| نگارنده:
تصویر
«قبول نهایی!»؛ این جمله را سایت سنجش پایین کارنامه‌ام نوشته بود. بعد از دو سال سربازی‌ام؛ تنها هدفم رسیدن به همین جملهٔ سبزرنگ بود، و خب بعضی از هدف‌ها و جایگاه‌ها در زندگی هست که باید برایشان از جان مایه گذاشت تا بعداً که ریشمان رو به سفیدی رفت و تارهای موی سفید در میان‌سرمان می‌درخشیدند؛ حسرتش نماند به دل صاحب‌مرده‌مان! کتاب‌ها و منابع زیاد بود؛ اما انگیزهٔ من هم نیز! شب‌ها دیرتر می‌خوابیدم و صبح‌ها زودتر بیدار می‌شدم. خستگی بود؛ اما جازدن هرگز! قدم‌های کوچکی که با خواندن هر ورق بر می‌داشتم، مشوقی شورانگیز بود برای رسیدنم. من ازته‌دل دوست دارم این جایگاه را. احساس می‌کنم همان نقشی است که من باید در زندگی‌ام ایفا کنم. نقشی که می‌توانم از دل‌وجان برایش مایه بگذارم. نقشی که ذوقش مرا صبح‌ها از خواب بیدار می‌کند و احتمالاً رسالتِ حقیقیِ من در این دنیاست. آموزگاری برای کودکان سرزمینم! (سال تحصیلی ۱۴۰۱ / ۱۴۰۲؛ دبستانِ روستای خ)
بیشتر بخوانید

مریم

| نگارنده:
تو بزرگ‌ترین زیبایی این روزهایم هستی. روزهایی که پی‌درپی هم می‌آیند و تکرار می‌شوند و تنها تو هستی که برایم تکرارناشدنی می‌مانی. من هر روز این زندگی را با چشمان تو دوست دارم، با دست‌پخت محشرت. با مهربانی قلبت، و حتی با غُرغُرهای گاهی اوقاتت. وقتی بوی عود کل خانه را بر می‌دارد من می‌دانم که گل‌ها آبشان را نوشیده‌اند و خورشتت روی اجاق قُل‌قُل می‌زند.
بیشتر بخوانید

قلب گنجشک

| نگارنده:
تصویر
آشپزخانه قلب خانه است؛ وقتی از داخلش بویِ نیمرو و فرنی و قرمه‌سبزی و پیازداغ بیاید یعنی «تالاپ!» وقتی هم بعدازظهری بویِ کیک کل ساختمان را بردارد یعنی «تولوپ!» مهم نیست اگر مقداری آشپزخانه‌ات کوچک باشد؛ اتفاقاً قلب که کوچک باشد، غم و غصه جا نمی‌شود و حکایت قلب خانه‌ات می‌شود حکایت قلب گنجشک.
بیشتر بخوانید